Kennismaken met Tim van Huizen
Knapste lezer,
Op 19 oktober jl. stapte ik een woning in Purmerend binnen, met als doel het kopen van een djembé (een trommel die veel herrie maakt). Om even op de zaken vooruit te lopen: ik had niet zo goed nagedacht over het gevolg van deze aankoop voor de mensen om mij heen. Mijn lieve flatgenoten stellen de geluidsgolven van de nu aan mij toebehorende percussie-emmer minder op prijs dan gehoopt.
Terug naar de woning in Purmerend: de lieve dame waarmee ik via de mail contact had gehad deed open, Petra is haar naam. Zij leidde mij rechtstreeks naar de djembé in kwestie en ik was op slag verliefd. Mijn strijdplan om toch minimaal 8,6 procent van de prijs af te kletsen viel hiermee gelijk in duigen.
Petra en ik raakte aan de praat en wij kwamen er al snel achter dat we allebei de ALO hadden gedaan. Jawel, wij bleken allebei gymles te (hebben ge-)geven! Toen daarna ook nog bleek dat ik interesse had in theater en muziek en Petra bij Purple speelde, was de link snel gelegd. Ik vertelde haar dat ik gitaar speelde (nou ja, ik beweeg mijn vingers over de snaren waarna er geluid uitkomt) en dat ik vroeger wat aan toneel had gedaan. Petra vertelde vol enthousiasme over haar geliefde theatergroep, waarna ik met enige kriebels in mijn buik van spanning aangaf graag te willen komen kijken.
Pakweg 168 uur later deed ik auditie en danste ik mee met de groep. Een paar dagen voor deze auditie kwam ik er overigens achter dat ik geacht werd een liedje te zingen. Mijn ervaring hierin was niet immens reusachtig, dus ik besloot een rustige plek op te zoeken om te oefenen. Deze rustige plek vond ik uiteindelijk in een weiland nabij Zunderdorp, een plaatsje dat ik enkel meende te kennen uit science finction verhalen. Passanten keken mij vol verwondering aan terwijl ik verscheidene serenades gaf aan koeien en konijnen.
Na het zingen en toneelspelen volgde het dansgedeelte. Natuurlijk liet ik aan niemand merken dat ik kapót was na die dansauditie en dat ik eigenlijk aan het zuurstof moest. Weer een week later zat ik bij de scriptpresentatie en bleek ik de vanuit India afkomstige student Sundeep Agrawl Padamadan te mogen gaan spelen. Mijn droom om ooit nog eens in mijn dagelijks leven te spreken met een Indiaas accent en daar dan ook nog eens een goede reden voor te hebben, kwam uit!
Mijn naam is Tim van Huizen, ik bereik zeer binnenkort de leeftijd van een kwart eeuw en ik ben gymdocent op een middelbare school in Amsterdam. Samen met mijn derdejaars über-pübers maak ik vijf dagen per week extreem veel herrie in verschillende gymzalen, waarna ik ’s avonds bij Purple weer de rust mag vinden (nou ja, rust…). Ik kijk ontzettend uit naar onze voorstellingen, maar eigenlijk geniet ik nu nog veel te veel van het repeteren met een ontzettend leuke groep enthousiastelingen! Dus meneer Purmaryn, neemt u nog lekker een cappuccinootje, dan repeteer ik nog even verder.
Tim van Huizen
Tim kan helaas dit jaar niet mee doen met de productie aangezien hij voor zijn nieuwe baan 3 maande lang een opleiding moet doen in San Francisco, wij wensen Tim hier heel succes mee en hopen hem snel weer terug te zien.