Zoeken

Even voorstellen: Dennis Burgers

Oké dan is nu de beurt aan mij om me voor stellen…….
Ja, waar zal ik eens beginnen.  Laat ik  beginnen met hoe erg ik het naar me zin heb bij Purple, of misschien wat ik tot nu toe al heb gedaan aan theater.

Ik ben soms nogal chaotisch. Waar was ik ook al weer mee bezig?!  o ja een blog schrijven. Maar hoe doe je dat eigenlijk. Ik heb echt geen idee.

Het begon allemaal op 10-01-1995  rond een uur of 2 ‘s nachts in het AMC. Met veel bombarie en ‘jazz-hands’ maakt ik mijn entree. Na de schok die mijn ouders kregen omdat ik een jongetje bleek te zijn in plaats van een meisje, (ze hadden liever een dochter gehad) besloten ze me toch maar Dennis te noemen i.p.v. Denise

Na flink wat jaren voornamelijk huilen en poepen begon de kleine Dennis te praten en lopen, nog steeds wel gecombineerd met huilen en poepen hoor….

Zoals het hoort ging ik als klein jongetje ging ik op voetbal. Hier wil ik het verder niet over hebben. Kort gezegd, na twee jaar slechts twee keer gewonnen te hebben werd het toch eens tijd voor een transfer. Kleine Dennis heeft alles zo’n beetje geprobeerd en alles was wel leuk maar slechts voor even. Kleine Dennis kan zich niet zo goed lang op dingen concentreren. Dus na het : Zwemmen, turnen, atletiek, tennis, tafeltennis, squash en nog veel meer wisten ze ouder het ook niet meer.

Dennis was als kleine jongen altijd al bezig met toneelstukjes, dus in de laatste wanhopige poging hebben zijn ouders hem naar het Nederlands Kinder Theater (NKT) gestuurd. Daar blijkt toch weer dat ieder kind wel iets kan, al twijfelden zijn ouders daar wel aan.
Dennis kwam helemaal los op NKT. Theater werd alles voor hem, niet alleen op het NKT maar ook daarbuiten stond alles in het teken van theater. Tijdens zijn basisschooltijd stond hij elke week bij de weeksluiting op het podium met een act waar hij dan de hele week aan had gewerkt.

Aan het einde van zijn basisschooltijd brak er ineens paniek uit; Wat moet Dennis volgend jaar gaan doen en naar welk school gaat hij. Eén ding was zeker, Dennis wilde niet naar een Purmerendse “leerfabriek”. Dus op zoek naar een geschikte middelbare school. Toen had Dennis het ineens hij wilde/zou/moest naar het IVKO in Amsterdam. Dus zo gezegd zo gedaan. Daar ging puber Dennis met de baard in zijn keel elke ochtend vroeg met de bus naar Amsterdam. ’s Morgens vroeg vertrok hij met een lach op zijn gezicht om ’s avonds met die zelfde glimlach weer thuis te komen. Het IVKO was te gek! Dennis was de hele dag bezig met: drama, film, beeldende kunst en nog veel meer ander kunst vormen.

Ondertussen werd het op NKT ook steeds drukker en deed Dennis steeds vaker mee met producties. Door de jaren heen heeft Dennis verschillende producties gedaan zoals: “Hou van mij”, “Door de ogen van Niels”, “Ciao Bella”, “Hoe overleef ik de puberteit”, “Ik word een ster”, “Het wonder van de heilig Dorethea”, “Fame”, “Daar gaat Niels”.  Dennis was ook te zien in het stuk “Kerst op de koemarkt” in 2013.

Ik hoor u denken; Hoe is Dennis bij Purple terecht gekomen.
Dennis zat vroeger op de basisschool altijd bij Jesse Groen in de klas zoon van Rob Groen, jullie wel bekend. En Jesse nam Dennis mee naar de voorstelling “The Wizz” in 2007. Het sprak Dennis eigenlijk gelijk aan. Dennis is de jaren daarna altijd wezen kijken.

Dus toen Dennis van Rob hoorde dat Purple nieuwe mensen zocht, dacht hij: Laat ik het eens proberen. Hij was van harte welkom en dan beginnen de repetities.
Dennis was nog niet eens binnen of hij voelde zich al gelijk thuis bij Purple.
Na een paar weken repeteren kreeg hij  ineens een telefoontje, Oh jee dacht hij. Zijn ze me na een paar weken al zat?

Maar wat Dennis toen hoorde was eigenlijk iets waar hij totaal niet mee bezig was en niet had voorzien. Hij was binnen gekomen met het idee om vooral ensemble te gaan doen, maar kreeg nu in eens te horen dat hij een rol te pakken had. En pas toen Dennis de telefoon op hing, drong het pas echt tot hem door . Het is echt een grote rol.

Ik hoor jullie denken, hoe lang gaat die gozer nog door met het tikken van deze onzin.

Voor die mensen heb ik goed nieuws, ik ben bijna aan het einde van mijn blog.

Maar ik hoor jullie nog één ding denken, Wie is nou eigenlijk die Dennis.
Maar die Dennis, dat ben IK!